We hebben gestemd! De uitslag is duidelijk. Of toch niet?
Neem nu het Frans
talige landgedeelte. Daar zijn maar liefst drie zelfverklaarde overwinnaars die de formatiedans willen leiden. De PS: 'wij zijn de grootste', Ecolo: 'wij boekten de grootste vooruitgang' en de MR: 'wij wonnen in Brussel'. Perceptie is alles. Vooral die liberalen hebben het niet echt begrepen. Eerst van de daken roepen dat de PS infréquentable is maar wanneer blijkt dat de blauwe triomftocht niet voor dit jaar is, schoorvoetend op hun passen terugkeren. Opportunisme is een liberalere deugd dan geloofwaardigheid. Binnen de MR zelf zou het naar het schijnt rommelen. De clan Michel scherpt reeds haar messen tegen voorzitter dandy Didier. Dat belooft!
Ook langs Vlaamse zijde zijn de liberalen de pedalen kwijt. Gezonde boerenzonen Dirk van Mechelen en Bart Somers faalden met grote onderscheiding in hun opdracht. Het Vlaamse politieke firmament kleurde zondag allesbehalve hemelsblauw. Bovendien begon de kopman van CD&V al openlijk te flirten met Bart de Wever en Caroline Gennez. In een ultieme poging om een plaatsje in Peeters II te bemachtigen (de regering, niet de man) begint de Open VLD nu te dreigen. Niet in de Vlaamse regering? Dan ook niet in federale. Merk op dat niet de falende luitenants maar wel Verhofstadt en De Gucht de tijdbom onder de regering Van Rompuy leggen.
Coercive diplomacy heet zoiets in het vakjargon. Druk uitoefenen door het postuleren van een eis vergezeld van een bedreiging en een deadline. Dat kan succesvol zijn maar evenzeer erg gevaarlijk. Stel nu dat Peeters in zee gaat met N-VA en sp.a, dan moet de VLD uit de federale regering stappen. Zoniet is gezichtsverlies hun deel en zijn alle toekomstige dreigingen ongeloofwaardig. Vraag is of ze dat echt willen doen. Zoja dan kunnen we in september terug naar de stembus.
Toch gek hoe de VLD niet naar de kiezer luistert, zelfs nu ze niet meer gesloten is. Afgelopen zondag was reeds de derde verkiezing op rij met blauw verlies. Bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 moest de partij al 2 zetels en procentpunt prijsgeven. In 2007 bij de federale verkiezingen ging de partij van 26 naar 19 procent. Het was enkel omdat copain Didi over de taalgrens zo goed had gescoord dat Karel en co in de regering terecht kwamen. Toch lijkt dat euvel al vergeten in de hoofden van de liberale top.
Ben ik de enige die zich daar blauw aan ergert?
Neem nu het Frans
talige landgedeelte. Daar zijn maar liefst drie zelfverklaarde overwinnaars die de formatiedans willen leiden. De PS: 'wij zijn de grootste', Ecolo: 'wij boekten de grootste vooruitgang' en de MR: 'wij wonnen in Brussel'. Perceptie is alles. Vooral die liberalen hebben het niet echt begrepen. Eerst van de daken roepen dat de PS infréquentable is maar wanneer blijkt dat de blauwe triomftocht niet voor dit jaar is, schoorvoetend op hun passen terugkeren. Opportunisme is een liberalere deugd dan geloofwaardigheid. Binnen de MR zelf zou het naar het schijnt rommelen. De clan Michel scherpt reeds haar messen tegen voorzitter dandy Didier. Dat belooft!Ook langs Vlaamse zijde zijn de liberalen de pedalen kwijt. Gezonde boerenzonen Dirk van Mechelen en Bart Somers faalden met grote onderscheiding in hun opdracht. Het Vlaamse politieke firmament kleurde zondag allesbehalve hemelsblauw. Bovendien begon de kopman van CD&V al openlijk te flirten met Bart de Wever en Caroline Gennez. In een ultieme poging om een plaatsje in Peeters II te bemachtigen (de regering, niet de man) begint de Open VLD nu te dreigen. Niet in de Vlaamse regering? Dan ook niet in federale. Merk op dat niet de falende luitenants maar wel Verhofstadt en De Gucht de tijdbom onder de regering Van Rompuy leggen.
Coercive diplomacy heet zoiets in het vakjargon. Druk uitoefenen door het postuleren van een eis vergezeld van een bedreiging en een deadline. Dat kan succesvol zijn maar evenzeer erg gevaarlijk. Stel nu dat Peeters in zee gaat met N-VA en sp.a, dan moet de VLD uit de federale regering stappen. Zoniet is gezichtsverlies hun deel en zijn alle toekomstige dreigingen ongeloofwaardig. Vraag is of ze dat echt willen doen. Zoja dan kunnen we in september terug naar de stembus.
Toch gek hoe de VLD niet naar de kiezer luistert, zelfs nu ze niet meer gesloten is. Afgelopen zondag was reeds de derde verkiezing op rij met blauw verlies. Bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 moest de partij al 2 zetels en procentpunt prijsgeven. In 2007 bij de federale verkiezingen ging de partij van 26 naar 19 procent. Het was enkel omdat copain Didi over de taalgrens zo goed had gescoord dat Karel en co in de regering terecht kwamen. Toch lijkt dat euvel al vergeten in de hoofden van de liberale top.
Ben ik de enige die zich daar blauw aan ergert?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten