Stemmen

Heel zelden kan er ook iets innovatief van de rechterzijde komen.
Op deze blog bijvoorbeeld.
In de rechterbalk vind je een digitale affichemuur. Plak de affiche van je keuze erop en ik weet waar mijn gemiddelde bloglezer voor stemt!

Eigen heerd is goud weerd?

Opzienbarend nieuws van over de plas.

Het National Bureau for Economic Research ontdekte dat de hedendaagse vrouw niet gelukkiger is dan de vrouw van veertig jaar geleden. En als er nu één periode was waarin de feministes écht misnoegd en ongelukkig waren, dan was het toch wel in de jaren zestig. Verkopers van okselhaar-kammetjes deden gouden zaken, Miet Smet was een babe en een liefhebbend tikje op het achterste van je deerne zorgde steevast voor een blauw oog. Ronduit huiveringwekkende tijden dus.

De studie gaat echter aan een belangrijk feit voorbij. Ongeluk is besmettelijker dan de Mexicaanse griep! Ik durf er mijn kop op verwedden dat de nieuwe man beduidend ongelukkiger is dan zijn klassieke variant. Sinds de vrouw tot het inzicht kwam dat haar potige beer niet alleen de barbecuetang maar ook het strijkijzer kan hanteren, is het alleen maar bergaf gegaan. Blijkbaar niet gelukkig maar wel altruïstisch, die moderne vrouw.

Zouden die conservatieven dan toch gelijk hebben?

Lijst vdB

Groot alarm!

Jongeren interesseren zich amper voor de vaderlandsche en Vlaamsche politiek. Als klap op de vuurpijl bevindt het imago van onze satrapen zich in de hoek waar de klappen vallen. Toegegeven, dat hebben ze grotendeels aan zichzelf te danken. De laatste tijd heeft het politieke schouwspel meer weg van een partijtje moddercath (of was het judo?) dan van hoogstaande retoriek. Maar laten we vooral niet wanhopen. Uit elke crisis komen goede zaken voort!

De oplossing voor beide problemen ligt voor het grijpen. We (pluralis modestiae) richten een partij voor de Jongeren op! U leest het goed, de Jongeren met hoofdletter. Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. In onze vergrijzende maatschappij wordt het steeds minder vanzelfsprekend voor politici om aan de jongere generaties te denken. Kleiner electoraat, weet u wel. Daarom moeten we de noden van de Jeugd behartigen via een nichepartij. Een partij van nieuwe jonge politici met een onbesproken reputatie, idealistisch maar niet naïef.

Enkele strijdpunten:
-Gratis openbaar vervoer voor -25 jarigen (ipv 65-plussers)
-Betaalbaar wonen voor jongeren
-Vermogensbelasting (geld halen waar het zit, bij de bejaarden)
-Tijdelijke contracten worden na x maanden vaste contracten
-Afschaffing van het kostelijke brugpensioen

Uit bronnen van de federale overheid heb ik kunnen afleiden dat 15,5% van de kiesgerechtigden tussen de twintig en dertig jaar oud is. Als we een derde van deze mensen kunnen overtuigen ligt de kiesdrempel achter ons en de toekomst in het verschiet. Zelfs al hebben we maar een verkozene, dan hoeft die jonge man/vrouw tenminste niet meer over zijn/haar financiële toekomst te piekeren.

Ik ben voor, en u?

PS: Klemborden en balpennen voor de vereiste 500 handtekeningen per provincie te verkrijgen bij ondergetekende.

Verwijzen

VAN DEN BUIJS, D., 'Verwijzen', Dennis en de Dingen, 25 mei 2009.

Op deze manier zou ik dit eigenste artikel in mijn thesis moeten verwerken. Liefst nog met een leuk webadres erbij zodat alles door die arme promotor en de andere beoordelaar te traceren is. En door de kritische lezer uiteraard. Maar ik maak me geen illusies. Een masterproef is geen bestseller, laat staan een subtopper in de bib.

Het leuke en absurde aan refereren is dat je quasi alles wat iemand met enig aanzien ooit geschreven heeft, klakkeloos kan overnemen. Zolang je je zin maar beëindigt met een cijfertje in superscript. Laten we even de volgende denkoefening maken. Wanneer ik in mijn werkstuk poneer dat Ahmadinejad een psychologisch gestoorde kleuter is, zullen de wenkbrauwen van de beoordelende academicus aan het fronsen gaan met minpunten tot gevolg. "Geen wetenschappelijke stijl" luidt de diagnose dan al snel. Maar laten we er eens van uit gaan dat een niet zo briljante onverlaat aan een universiteit in The Midwest deze boutade in een congrespaper heeft geformuleerd. In dat geval zou de Iraanse kleuter geen bedenkelijke frons maar een zelfgenoegzame academische glimlach opleveren. Gelukkig kan ik me sussen met de geadachte dat mijn boude stellingen ook ooit iemands gedachtengang zullen legitimeren.

Originaliteit en academisme zullen nooit de beste vrienden worden. Zelf heb ik er ook weinig mee, waarmee ik niets pretendeer.

Zoek de 7 verschillen!

Bloch

Het is zover. Ook ik heb een blog.

Vijf jaar geleden beroerden mijn edele billen voor het eerst een universitaire bank. Het allereerste college handelde over het Franse historische tijdschrift Annales, op mondelinge examens door brossers steevast uitgesproken alsof Tacitus dan wel een duistere seksgodin ermee gemoeid waren.
Grote ergernis van het levende doch vriendelijke fossiel prof. Jean Goossens was het gevolg. Hij vertelde ons verder dat het baken van de moderne historiografie was opgericht in "het bruisende Strasbourg (sic)" door Lucien Febvre en Marc Bloch.

Ik houd mijn hart vast voor schriftelijke examens en 's mans gezondheid.